Onder expertise verstaan we in dit geval het beschikken over de kennis nodig voor het vaststellen van de herkomst en leeftijd, van een instrument of strijkstok.
Het spreekt vanzelf dat de hoeveelheid parate kennis die een expert ter beschikking heeft zowel de snelheid als de kwaliteit van zijn oordeel bepaalt.
Het vaststellen van de herkomst van een instrument gebeurt nog altijd in eerste instantie volgens een “stijlkritische” methode.
Dat wil zeggen dat aan de hand van model, details, lak, gebruikte materialen en technieken, de expert tot een oordeel komt.
Sommige instrumenten of stokken zijn in één oogopslag te herkennen als het werk van een bouwer of een “school”, maar intelligente kopieën, restauraties en vervanging van verloren gegane delen, of zelfs vervalsingen, maken het ons soms niet makkelijk een instrument te “begrijpen” en een juist oordeel te vellen.
Naast onze eigen kennis, (fotografisch) geheugen en archief staan ons in deze moderne tijd ook vele andere middelen ter beschikking zoals bijvoorbeeld U.V.-licht (kwartslamp) en oudheidsonderzoek aan de hand van de jaarringen van het naaldhout van het bovenblad (dendrochronologie).
Beperking van al deze nieuwe technieken is dat zij ons kunnen helpen te vertellen wat een instrument niet kan zijn; er bestaat geen kunstje dat ons vertelt wat de herkomst van een instrument wel is.
Daarnaast maakt de digitale fotografie in combinatie met email het consulteren van collega-experts steeds makkelijker en ook de vele goede publicaties en tentoonstellingen wereldwijd helpen dit misschien wel moeilijkste aspect van ons vak op hoog niveau te beoefenen.
In tegenstelling tot wat veel mensen denken is de klank van een instrument slechts van ondergeschikt belang bij de bepaling van de waarde. De altijd zeer subjectieve benadering van het begrip klank (voor de musicus het belangrijkste aspect in de beoordeling van een instrument) maakt een objectieve vaststelling van de waarde op grond hiervan niet mogelijk.